In het moment

Wat een prachtig vooruitzicht… deze week start ik gesprekken met begeleiders. Geen managers, stafmedewerkers of projectleiders maar begeleiders; mensen dus die bij ’s Heeren Loo dagelijks optrekken met cliënten en hun familie. Hun leefwereld is vaak een andere dan de systeemwereld van management en staf. Die leefwereld probeer ik in kaart te brengen. Een leefwereld, uitgetekend in 100 persoonlijke verhalen, om na te gaan hoe begeleiders hun werk ervaren, en waar zij behoefte aan hebben als het om samenwerken gaat. Niet langs de georganiseerde lijn van voorgestructureerde vragenlijsten en scoretabellen, maar door te luisteren.

En dat is geen appeltje eitje. Ook niet na 30 jaar communicatie-ervaring. Want echt luisteren is je losmaken van jezelf en vrijmaken voor de ander. Er helemaal zijn. Je dienstbaar maken aan het verhaal van de ander. Een bubbel scheppen in de tijd. Er zijn in het moment. Zijn in het moment maakt je los van wat was en wat komt. Verleden en toekomende tijd tellen niet, alleen de woorden van degene tegenover je. Een monniksoefening is het, die toewijding en concentratie vergt.

Dat is moeilijk. Want tegenwoordig is veel werk hoofdarbeid. Die trekt je weg uit het tastbare om je heen en sluit je op in je denken. Dat is niet echt luisterbevorderend. Bovendien dwalen je gedachten in een gesprek na een tijdje makkelijk af… naar wat je hebt gedaan die ochtend, naar de examens van je dochter, naar wat je die dag nog te doen staat, naar de verhuizing die op stapel staat, je volle blaas, een pukkeltje aan de binnenkant van je lip, iemand die in de kamer naast je hard op het toetsenbord slaat... en weg is het moment.

Terwijl het moment, dat moment er alles toe doet. Zelfs allesbepalend is, meent Jan de Dreu van Pulsar. Mensen leven immers van gebeurtenis naar gebeurtenis. En iedere gebeurtenis is gevangen in een moment. Het zijn dan ook met name momenten die je je herinnert. En het zijn geen ontwikkelingen of perioden maar momenten die bepalen wat je leert en van wie, welke keuzes je maakt, en waar je waarde aan hecht. Het zijn ideeën die ontstaan in het moment, die vaak van grotere waarde blijken dan de vrucht van een doorwrochte analyse. En momenten van betekenis zijn meestal momenten die worden gedeeld door twee mensen.

Ik praat graag, maar ik luister liever. Dus kijk ik met plezier en verwachting uit naar al die gesprekken, naar al die ontmoetingen met collega’s die in hun leefwereld gezien en gehoord mogen worden. Ik hoop dat het momenten zullen zijn die ertoe doen.

Artwin Nuhn

In het moment

Wat een prachtig vooruitzicht… deze week start ik gesprekken met begeleiders. Geen managers, stafmedewerkers of projectleiders maar begeleiders; mensen dus die bij ’s Heeren Loo dagelijks optrekken met cliënten en hun familie. Hun leefwereld is vaak een andere dan de systeemwereld van management en staf. Die leefwereld probeer ik in kaart te brengen. Een leefwereld, uitgetekend in 100 persoonlijke verhalen, om na te gaan hoe begeleiders hun werk ervaren, en waar zij behoefte aan hebben als het om samenwerken gaat. Niet langs de georganiseerde lijn van voorgestructureerde vragenlijsten en scoretabellen, maar door te luisteren.

En dat is geen appeltje eitje. Ook niet na 30 jaar communicatie-ervaring. Want echt luisteren is je losmaken van jezelf en vrijmaken voor de ander. Er helemaal zijn. Je dienstbaar maken aan het verhaal van de ander. Een bubbel scheppen in de tijd. Er zijn in het moment. Zijn in het moment maakt je los van wat was en wat komt. Verleden en toekomende tijd tellen niet, alleen de woorden van degene tegenover je. Een monniksoefening is het, die toewijding en concentratie vergt.

Dat is moeilijk. Want tegenwoordig is veel werk hoofdarbeid. Die trekt je weg uit het tastbare om je heen en sluit je op in je denken. Dat is niet echt luisterbevorderend. Bovendien dwalen je gedachten in een gesprek na een tijdje makkelijk af… naar wat je hebt gedaan die ochtend, naar de examens van je dochter, naar wat je die dag nog te doen staat, naar de verhuizing die op stapel staat, je volle blaas, een pukkeltje aan de binnenkant van je lip, iemand die in de kamer naast je hard op het toetsenbord slaat... en weg is het moment.

Terwijl het moment, dat moment er alles toe doet. Zelfs allesbepalend is, meent Jan de Dreu van Pulsar. Mensen leven immers van gebeurtenis naar gebeurtenis. En iedere gebeurtenis is gevangen in een moment. Het zijn dan ook met name momenten die je je herinnert. En het zijn geen ontwikkelingen of perioden maar momenten die bepalen wat je leert en van wie, welke keuzes je maakt, en waar je waarde aan hecht. Het zijn ideeën die ontstaan in het moment, die vaak van grotere waarde blijken dan de vrucht van een doorwrochte analyse. En momenten van betekenis zijn meestal momenten die worden gedeeld door twee mensen.

Ik praat graag, maar ik luister liever. Dus kijk ik met plezier en verwachting uit naar al die gesprekken, naar al die ontmoetingen met collega’s die in hun leefwereld gezien en gehoord mogen worden. Ik hoop dat het momenten zullen zijn die ertoe doen.

Artwin Nuhn

In het moment

Wat een prachtig vooruitzicht… deze week start ik gesprekken met begeleiders. Geen managers, stafmedewerkers of projectleiders maar begeleiders; mensen dus die bij ’s Heeren Loo dagelijks optrekken met cliënten en hun familie. Hun leefwereld is vaak een andere dan de systeemwereld van management en staf. Die leefwereld probeer ik in kaart te brengen. Een leefwereld, uitgetekend in 100 persoonlijke verhalen, om na te gaan hoe begeleiders hun werk ervaren, en waar zij behoefte aan hebben als het om samenwerken gaat. Niet langs de georganiseerde lijn van voorgestructureerde vragenlijsten en scoretabellen, maar door te luisteren.

En dat is geen appeltje eitje. Ook niet na 30 jaar communicatie-ervaring. Want echt luisteren is je losmaken van jezelf en vrijmaken voor de ander. Er helemaal zijn. Je dienstbaar maken aan het verhaal van de ander. Een bubbel scheppen in de tijd. Er zijn in het moment. Zijn in het moment maakt je los van wat was en wat komt. Verleden en toekomende tijd tellen niet, alleen de woorden van degene tegenover je. Een monniksoefening is het, die toewijding en concentratie vergt.

Dat is moeilijk. Want tegenwoordig is veel werk hoofdarbeid. Die trekt je weg uit het tastbare om je heen en sluit je op in je denken. Dat is niet echt luisterbevorderend. Bovendien dwalen je gedachten in een gesprek na een tijdje makkelijk af… naar wat je hebt gedaan die ochtend, naar de examens van je dochter, naar wat je die dag nog te doen staat, naar de verhuizing die op stapel staat, je volle blaas, een pukkeltje aan de binnenkant van je lip, iemand die in de kamer naast je hard op het toetsenbord slaat... en weg is het moment.

Terwijl het moment, dat moment er alles toe doet. Zelfs allesbepalend is, meent Jan de Dreu van Pulsar. Mensen leven immers van gebeurtenis naar gebeurtenis. En iedere gebeurtenis is gevangen in een moment. Het zijn dan ook met name momenten die je je herinnert. En het zijn geen ontwikkelingen of perioden maar momenten die bepalen wat je leert en van wie, welke keuzes je maakt, en waar je waarde aan hecht. Het zijn ideeën die ontstaan in het moment, die vaak van grotere waarde blijken dan de vrucht van een doorwrochte analyse. En momenten van betekenis zijn meestal momenten die worden gedeeld door twee mensen.

Ik praat graag, maar ik luister liever. Dus kijk ik met plezier en verwachting uit naar al die gesprekken, naar al die ontmoetingen met collega’s die in hun leefwereld gezien en gehoord mogen worden. Ik hoop dat het momenten zullen zijn die ertoe doen.

Artwin Nuhn

In het moment

Wat een prachtig vooruitzicht… deze week start ik gesprekken met begeleiders. Geen managers, stafmedewerkers of projectleiders maar begeleiders; mensen dus die bij ’s Heeren Loo dagelijks optrekken met cliënten en hun familie. Hun leefwereld is vaak een andere dan de systeemwereld van management en staf. Die leefwereld probeer ik in kaart te brengen. Een leefwereld, uitgetekend in 100 persoonlijke verhalen, om na te gaan hoe begeleiders hun werk ervaren, en waar zij behoefte aan hebben als het om samenwerken gaat. Niet langs de georganiseerde lijn van voorgestructureerde vragenlijsten en scoretabellen, maar door te luisteren.

En dat is geen appeltje eitje. Ook niet na 30 jaar communicatie-ervaring. Want echt luisteren is je losmaken van jezelf en vrijmaken voor de ander. Er helemaal zijn. Je dienstbaar maken aan het verhaal van de ander. Een bubbel scheppen in de tijd. Er zijn in het moment. Zijn in het moment maakt je los van wat was en wat komt. Verleden en toekomende tijd tellen niet, alleen de woorden van degene tegenover je. Een monniksoefening is het, die toewijding en concentratie vergt.

Dat is moeilijk. Want tegenwoordig is veel werk hoofdarbeid. Die trekt je weg uit het tastbare om je heen en sluit je op in je denken. Dat is niet echt luisterbevorderend. Bovendien dwalen je gedachten in een gesprek na een tijdje makkelijk af… naar wat je hebt gedaan die ochtend, naar de examens van je dochter, naar wat je die dag nog te doen staat, naar de verhuizing die op stapel staat, je volle blaas, een pukkeltje aan de binnenkant van je lip, iemand die in de kamer naast je hard op het toetsenbord slaat... en weg is het moment.

Terwijl het moment, dat moment er alles toe doet. Zelfs allesbepalend is, meent Jan de Dreu van Pulsar. Mensen leven immers van gebeurtenis naar gebeurtenis. En iedere gebeurtenis is gevangen in een moment. Het zijn dan ook met name momenten die je je herinnert. En het zijn geen ontwikkelingen of perioden maar momenten die bepalen wat je leert en van wie, welke keuzes je maakt, en waar je waarde aan hecht. Het zijn ideeën die ontstaan in het moment, die vaak van grotere waarde blijken dan de vrucht van een doorwrochte analyse. En momenten van betekenis zijn meestal momenten die worden gedeeld door twee mensen.

Ik praat graag, maar ik luister liever. Dus kijk ik met plezier en verwachting uit naar al die gesprekken, naar al die ontmoetingen met collega’s die in hun leefwereld gezien en gehoord mogen worden. Ik hoop dat het momenten zullen zijn die ertoe doen.

Artwin Nuhn